In deze serie kijken we iedere week naar de beweegredenen van een bekende Nederlander om zich te laten kronen tot lijstduwer van een (lokale) politieke partij. En vice versa. Deze week richten we de ogen op Den Haag, want we zouden bijna vergeten dat je daar ook nog lokale politiek hebt…

Het enorme succes van de Rutte-doctrine in Den-Haag inspireerde de lokale D66 afdeling tot het introduceren van de Edwin-Rutten-doctrine; lekker inspelen op de heerlijke nostalgische gevoelens van de kiezers en hopen dat een stempel van goedkeuring van Ome Willem voldoende reden zal zijn voor deze kiezer om een D66-vakje rood te maken. Niet die van Rutten zelf natuurlijk, maar een ander vakje van D66. Want de onderste plek op de kieslijst blijft natuurlijk gratis advertentieruimte. Is er nog een reden om verder te lezen nu? Geen idee. We zijn geen click-bait website. Moet je lekker zelf weten.

Deze man …

In de jaren ’70 werd het bezit van een televisietoestel genormaliseerd. In de jaren 80 was het ding eigenlijk niet meer weg te denken uit Nederlandse woonkamers. Waarom is dit relevant? Omdat ouders ontdekten dat als je je kinderen aan een televisie vastzet, ze daar naar gaan kijken en je dan ineens tijd hebt voor jezelf. Even pauze van het ouderschap. Laat het opvoeden maar over aan de televisie en de gekke mannen en vrouwen die daarop te zien waren. En zo groeiden er dus ineens een hele generatie op met ‘kindervrienden’. Edwin Rutten werd binnen de landsgrenzen wereldberoemd als kindervriend ‘Ome Willem’, met z’n geitenbreiers, broodjes poep, en vuisten die op elkaar gingen.

Edwin Alexander Maria Rutten (Groningen, 1943) is, volgens wikipedia, een muzikant en presentator. Hij begon ooit als zanger, werd toen Ome Willem, teerde nog wat door op dat succes, gleed langzaam de afgrond in door zich op basis van opgedane roem te hoereren als spreker in het bedrijfsleven. En dat doet ie eigenlijk nog steeds, al is ie ook best weer bezig z’n eerste liefde, de muziek.

“Meer geld voor armoedebestrijding?” “Ik ben toch zeker Sinterklaas niet!” “Het helpen van daklozen is niet alleen humaan maar ook goed voor de hele maatschappij” “Er groeit geen geldboom in mijn tuin”

… op deze lijst …

Rutten, hier met blauwe pruik, illustreert op briljante wijze het hele concept van bekende Nederlanders als lijstduwers. Beter dan dit valt het eigenlijk niet uit te leggen.

D66 doet vrijwel in alle lokale gemeenten mee, en al helemaal in de grote. Dus ook in één van de grootste steden van het land, Den Haag. D66 Den Haag heeft zo’n belachelijk irritante website, vol met van die tegeltjes waar je dan los op moet klikken om iets te kunnen lezen. Bij deze twee strafpunten voor het niet paraat hebben van een leesbare opsomming van speerpunten. De reden tot mensen proberen af te schrikken de standpunten te lezen en gewoon op gevoel D66 aan te vinken is al snel duidelijk als we op het eerste tegeltje klikken…

D66 wil dat de gemeente juist in gesprek gaat met ondernemers om van hen te horen wat hun behoeften nu en over twintig jaar zijn…

Welk tegeltje wij aanklikten? Bouwen en Wonen

Wat een kutidee. “Hallo sector die alles op alles zet op de woningnood in stand te houden omdat ze er zo stinkend rijk van worden, waar hebben jullie nou concreet behoefte aan?”

Na meer tegeltjes bekeken te hebben dan bij de Praxis mogelijk zou zijn, kunnen we concluderen dat de afdeling Den Haag een bijzonder goede representatie is van het landelijke D66-gedachtegoed. Hoewel goed bedoeld is besturen meer dan alleen maar hippe symposiums bijwonen, met vingers wijzen, met vriendjes en vriendinnetjes spelen, lekker elitair maar normaal doen, en buzzwoorden bezigen.

… en zo gaan ze naar booooooven

Net als vorige week bij Erica Renkema het geval was, is ook Edwin Rutten simpelweg gevraagd als lijstduwer. Oftewel, er is eerst door mensen bedacht wie oh wie de rol van lijstduwer zou kunnen vertolken. Wie is er bekend genoeg om de nodige media-aandacht te genereren en past binnen het referentiekader van de doelgroep? Wie past er bij het merk D66?

En zo begon de zoektocht naar het telefoonnummer van Edwin Rutten, een man die zich al vele jaren verre van belangeloos inzet voor bestuursveranderingen. Het webarchief toont een haast eindeloze lijst ministeries en multinationals waar ‘Ome Willem’ dagvoorzitter, motivator, gastspreker, of wat dan ook was. Al die jaren ervaring met het enthousiasmeren van managers en resources werknemers voor dat heerlijke ‘corporate-family’ gevoel vormen een geweldige toevoeging voor elke partij.

We kunnen niet langer om de conclusie heen draaien. Het huwelijk tussen Edwin Rutten en D66-‘Schravenhage is bedacht tijdens een brainstormsessie van marketeers. Het olijke mannetje, waar elke hippe, op Nike’s lopende (bijna) 40+’er zo van houdt omdat het doet terugdenken aan die tijd van vroeger, toen alles nog mooi en leuk en goed was.

Meteen die gunfactor, die verbondenheid. Zoals D66 landelijk eerder al Jan Terlouw, opa des vaderlands, exploiteerde is het nu de beurt aan ome Willem. De kiezers even laten vergeten dat je het station van het maakbare leven allang gepasseerd bent. Toen het nieuws maar één keer per dag kwam, niet non-stop ellende onder je neus geduwd werd en de wereld dus beter was. Die warme gevoelens van vroeger, verbondenheid. Die moet je uitstralen, verkopen.
Zo win je verkiezingen. En Edwin Rutte zelf mag vast weer een paar keer voor een lekker zakje geld lekker ambtenaren enthousiasmeren.

Fusies. Reorganisaties. Een nieuwe cultuur moet zich vormen. Wat leeft er onder de mensen, blijft de communicatie open?
Edwin Rutten assisteert als procesbegeleider. Hij maakt het probleem inzichtelijk en pakt het aan op elk niveau en werkt toe naar concreet resultaat.
Hij doet dat in de vorm van teambuilding-sessies, workshops, interactieve lezingen, brainstormsessies.

-Edwin Rutte’s gearchiveerde website
bewijsstuk 2: Een nieuwsbericht van de website van Rutten zelf, uit 2007, waarin hij het schrikbewind van voormalig dictator Balkenende verheerlijkt.
Jaap

Door Jaap